ஒவ்வொரு முறை இந்தியாவிற்கு
செல்லும் போதும் விமான நிலையத்திலிருந்து துவங்கி ஊர் செல்லும் வரை தொடரும் சுகாதாரமற்ற
சூழல் கூட எனக்கு என் தாய்மண்ணின் என்றும் மாறா அடையாளமாகவும், புழுதியுடன் புரண்டெழுந்த
என் பால்யத்தின் நினைவு சின்னமாக ஒரு மகிழ்வூட்டும் விஷயமாகவே இருந்திருக்கிறது. சுத்தமான சூழலை மனது விரும்பினாலும் அப்படி
சுத்தம், சுகாரத்துடன் பளிச்சென்று இருந்திருந்தால் என் தேசமே எனக்கு அன்னியமாக கூட தோன்றியிருக்கலாம்.
ஆனால் இன்று சிக்கன் குன்யா, பன்றிக்
காய்ச்சல், டெங்கு என தொடரும் ஆரோக்கியமற்ற சூழல் சுற்றுப்புறச்
சுத்தம் எவ்வளவு அவசிய தேவை என்பதை நம்மை தெளிவாக உணரச் செய்திருக்கிறது. அந்த உணர்வை பேசி, எழுதி தீர்த்துக் கொண்டு ஓய்ந்து விடாமல் சுற்றுபுற சுகாதாரத்திற்கான
நம் பங்களிப்பை செயலில் காட்ட தூண்டும் வகையில் விகடன்
இனையதளத்தில் (16 ஜூன் 2012) வெளிவந்த கட்டுரை நன்றியுடன்
மீள்பதிவு செய்யப்படுகின்றது.
